Ciasta parzone

Podczas pieczenia woda gwałtownie odparowuje,a wewnątrz ciasta powstaje pusta komora, którą potem napełnia się farszem. Otworzenie piekarnika przed upływem 20 minut może spowodować opadnięcie ciasta. Natomiast pod koniec pieczenia można lekko uchylić piekarnik, aby uszedł nadmiar pary.

Z ciasta parzonego piecze się ptysie, eklery, karpatki, groszek ptysiowy. Aby uzyskać odpowiednio kształt ciastek, najlepiej jest wyciskać masę specjalną szprycą na natłuszczoną blachę. Na ptysie wyciska się kulki średnicy około 4 cm, na eklery - prostokąty o długości 10 cm, na groszek - małe kuleczki wielkości rodzynki. Na karpatkę wylewa się ciasto na blachę i piecze z niego placki. Jeżeli nie mamy szprycy, możemy po prostu nabierać ciasto małą łyżeczką (na groszek), lub większą (na ptysie) i układać na blaszce.

Dobrze zrobione ciasto zwiększa swoją objętość w czasie pieczenia prawie trzykrotnie. Po upieczeniu jest suche, lekkie i ma rumianą skórkę. Wówczas ciastka przekrawa się na połowę, a gdy ostygną i odprują, nadziewa się: bitą śmietaną, kremem, owocami, a także farszami o ostrym smaku, sałatkami, kiełkami. Najlepiej robić to tuż przed podaniem ciast, bo ptysie przechowywane z nadzieniem szybko wilgotnieją i tracą kruchość. Gorące przystawki z ciasta parzonego trzeba po nadzianiu odgrzać w piekarniku. Natomiast groszek ptysiowy powinien być zimny i podany jako dodatek do czystych zup - wkładamy go podobnie jak grzanki, na chwilę przed podaniem, aby nie rozmiękł.